LAAT HET ERVEN NIET BEDERVEN
Reken niet op goed dat u erven moet. Een bekend Nederlands gezegde dat de mens waarschuwt om zich rijk te rekenen. Echter, in de praktijk gaat het ook vaak over andere verwachtingen dan slechts de financiële. Rondom sterven en erven spelen onuitgesproken emoties, hoop op erkenning of bevestiging van gevoelens van afwijzing, concurrentie en jaloezie een belangrijke rol, die de upside van erven danig kunnen bederven. Er zijn boeken vol geschreven over de genoegens van het gezin. Het idee van een harmonieuze familie die ons vervult zit diep in ons culturele gedachtegoed gegrift, maar pakt in de praktijk vaak anders uit. Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat ouders bij hoog en laag zullen beweren dat ze al hun kinderen gelijk lief hebben en geen favorieten hebben, maar dat dit in werkelijkheid niet zo is. Ouders mogen dit niet van zichzelf onderkennen en onderdrukken dit. Wat niet betekent dat hun kinderen dit niet voelen. Bespreekbaar wordt het bijna nooit. Komt het aan de orde, dan wordt het ontkent. Kortom, er rust een taboe op. Ook komt het voor dat een van de kinderen in de ogen van de ouders of een ouder minder opgewassen is tegen de wereld dan de andere kinderen en daarom voelt dat dit kind meer beschermd of gesteund dient te worden. Dit patroon kan zich tot ver in de volwassenheid voortzetten. Dit kind krijgt dan vaak meer financiële support dan de anderen die hebben bewezen zich altijd wel te kunnen redden. Op hun beurt kunnen zij zich weer bestraft voelen of niet gezien voor al hun best doen, hun harde werk. Misschien komt al hun succes wel voort uit een levenslange poging om waardering te krijgen van die ene ouder. Dat je broer of zus dan beloond wordt voor wat jij misschien beschouwt als onderpresteren kan dan gevoelens van emotionele burn out oproepen. De kaarten kunnen opeens weer heel anders geschut worden als de ouder wiens favoriet jij was overlijdt voor de andere ouder die weer een andere favoriet heeft. Ook worden door ouders soms beloften gedaan die zij niet daadwerkelijk gestand doen in hun testament, maar waarvan ze de kinderen niet op de hoogte brengen. Dit kan voor alle kinderen tot verwarring leiden. Het kind die de belofte heeft ontvangen, kan daar wellicht zeer moeilijk afstand van doen, omdat hij of zij al gerekend had op goed dat hij erven moest. De andere kinderen verwijzen naar het testament dat toch glashard de laatste wil verwoord. Gevoelens en wensen onbesproken laten wordt vaak gezien als de mantel der liefde, maar vragen onbeantwoord laten voor de erven die dan hun antwoorden uit een testament moeten destilleren is vaak erg onbevredigend voor de mensen die behoefte hebben aan een antwoord. Het is lastig de rekening op te maken van het gezinsgeluk of de liefde van je ouders als ze er niet meer zijn.
Mediation kan hier een uitkomst bieden. Het hoeft niet eens te gaan om een geschil. Het is meer een gelegenheid om in een veilige setting, desgewenst ook onder begeleiding van een coach of relatietherapeut, sluimerende kwesties een plaats te geven en te verduidelijken. Ik vertel u er graag meer over mocht u interesse hebben.